Umudun Mavi Kanatları (Konuk Yazar)

0
1909

PSİKOLOJİK DANIŞMAN ESMANUR AKKİŞİ

Dünya dediğimiz uçsuz bucaksız bir okyanus. Gelgitlerin olduğu  dalgaların yükseldiği fırtınaların koptuğu bir okyanus bu. İnsan ise tam ortasında dalgalarla boğuşan bir yolcu misali. Kâh güneşli kâh fırtınalı zamanlardan geçiyor. Kimi fırtınanın sonu güneş derken kimi güneş varken bile zifirde boğuşuyor. Boğuştukça kaybedip batıyor bu sonsuz okyanusta. Umutsuzlukta çırpınıp duruyor. Başını kaldırıp  gökyüzünün sonsuz güzelliğini  göremiyor. Kara bulutların ardında her daim var olan maviyi keşfedemiyor. Oysa yaşamak her şeye rağmen umutla tutunmak değil midir? Bir amaca, bir inanca belki bir insana.

Hüzün de olgunlaştırır insanı hayatta; kaybedilen her şey sabrı ve değeri barındırır içinde. Fakat biçilen bu ömür üzülmeye, umutsuzluğa değecek kadar uzun değil.Yaşamın bitmez telaşı fark ettirmese de her insanın kum saati aşağı doğru hızla  akıp gidiyor. Nefes aldığımız sürece varılacak nice kıyılar, geçilecek dalgalar, savaşılacak fırtınalar, görülecek sonsuz mavilikler, kanat çırpan martılar var. Çünkü bakmak ve görmek arasındaki farkı anladıkça gökyüzü daha mavi oluyor, dalgalar daha özgür çarpıyor, güneş daha parlak doğuyor, martılar coşkuyla raks ediyor adeta. Kulak vermeli hepsine. Umudu anlatıyor her biri; yeniden inanmanın başarmanın mümkün olabileceğini gösteriyor görmeyi bilenlere..  Yetinmeyi bilmek, kaderi sevmek hatta kederi, elemi de sevmek gerek.

 

Ne diyor Mevlana “Her şey üstüne gelip, seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! Çünkü orası kaderinin değişeceği yerdir.” Mavilerin tükenmediyse,maviye dair bir umut hep varsa ve kanat çırpıyorsa sonsuzluğa güneş her gün daha parlak doğacak.

CEVAP VER

Please enter your comment!
Please enter your name here