MERT ATAL
Mayın tarlasına dönük şu kalbimin
Pejmürde his sokağı katillerinin gözü karadır
Ama ben delik deşik olmaktan yoruldum
Göğüs kafesimin meteorlarından..
Sinemde bunca gizli yaranın gölgesi uyurken
Esmer bir ölüme daha kaydırma ayaklarımı
İncitme bir kere daha ininden şiirlerin yaralarını
Vuslat hasret gerektirir
Oysa ben Gözlerimin kuyularında kuruttum
Yüreğimin tavında dövdüm
Gecelerin erken ötüş saatlerinde
Sevgisiz ve çırılçıplak iklimlerde
Sevdim düşümün orta hallice kanamışlığını..
Vuslat hasret gerektirir
Ey peygamberler
Ey tanrılar
Kutsanmış inanç sahipleri
Etten kemikten bu yığın yılgın.
